రుయాంగ్సాక్ జేమ్స్ లోయ్చుసాక్
- అది ఒక సాధారణ రోజు అని అనుకున్నాను. థాయ్ ఎయిర్వేస్ టీజీ261 విమానంలో, సీటు నంబర్ 11A లో కూర్చున్నాను. విమానం ల్యాండ్ అవుతుండగా ఒక్కసారిగా ఆకాశం దిగబడి వచ్చిందన్నట్టు, భూమిని తాకినంతనే మా విమానం కుప్పకూలింది. చుట్టూ అరుపులు, పగుళ్లు, అంధకారం. ఎవరూ లేరు. నేను మాత్రం బ్రతికిపోయాను.

101 మంది మృతిచెందిన ఆ దుర్ఘటనలో నేను వారిలో లేను. కానీ, నా లోపల ఒక మృత శరీరంలా మిగిలిపోయాను. పదేళ్లపాటు విమానాలను దగ్గరకి కూడా చూడలేకపోయాను. మేఘం కనిపిస్తే గుండె తళతళలాడేది. జనాన్ని కలవడం మానేశాను. భయాన్ని మింగేస్తూ、 జాడ మిగిలిపోతూ జీవించాను.
అన్నీ తీరిపోయాయనుకున్నా. కానీ, కొన్ని రోజుల క్రితం, భారతదేశం నుంచి ఒక వార్త వచ్చింది. అహ్మదాబాద్లో ఎయిర్ ఇండియా విమానం కుప్పకూలింది. అందులో ఒక్కడు మాత్రమే బతికాడు విశ్వాస్కుమార్ రమేశ్. అతను కూడా — అదే సీటు, 11A
ఒళ్లు గగుర్పొడిచింది. ఇది యాదృచ్ఛికమా? కాకతాళీయమా? లేక ఏదో శక్తి మనల్ని రక్షించిందా?
నా వద్ద ఇప్పుడు బోర్డింగ్ పాస్ లేదు. కానీ పాత వార్తల్లో నా సీటు నంబర్ స్పష్టంగా ఉంది. ఇప్పుడు అదే స్థానంలో మరో వ్యక్తి ప్రాణాలతో బయటపడటం… నాకు ఇది రెండోసారి నా జీవితాన్ని పరిశీలించాల్సిన అవసరాన్ని తేల్చింది.
విశ్వాస్, నువ్వు బ్రతికినందుకు గర్వించు. కానీ భయపడకు. నువ్వు ఒక్కడివి కాదు. 11A లో నీ ముందర నేను ఉన్నాను.
ఈ కథనం రుయాంగ్సాక్ అనుభవాలను ఆధారంగా తీసుకొని రాసిన ఒక కల్పిత భావనాత్మక పునర్నిర్మాణం మాత్రమే. వాస్తవ వార్త ఆధారంగా, కొత్త కోణాన్ని చర్చించేందుకు రూపొందించబడింది.